Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Sedulo, inquam, faciam. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Duo Reges: constructio interrete. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Satis est ad hoc responsum. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Itaque his sapiens semper vacabit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Bork Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Dat enim intervalla et relaxat. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Tum ille

timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Illi enim inter se dissentiunt. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Hunc vos beatum; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Respondeat totidem verbis. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Vitiosum

est enim in dividendo partem in genere numerare. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.