Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Num quid tale Democritus? Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Cur post Tarentum ad Archytam?

Bork Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Age sane, inquam. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Non igitur bene. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam: Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Recte, inquit, intellegis. Itaque si aut requietem natura non quaereret

aut eam posset alia quadam ratione consequi. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Tria genera bonorum; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Age, inquies, ista parva sunt. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Hoc tu nunc in illo probas.

Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Quae contraria sunt his, malane? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. In schola desinis. Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Nemo igitur esse beatus potest.

Itaque contra est, ac dicitis; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Nos commodius agimus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Urgent tamen et nihil remittunt. Quamquam id quidem

licebit iis existimare, qui legerint. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.